Uğurların tez-tez kuboklar və rekordlarla ölçüldüyü idman dünyasında idmançıların meydandan kənarda apardıqları görünməz döyüşlərdən xəbərdar olanlar azdır. Belə nümunələrdən biri braziliyalı müdafiəçi Tiaqo Silvanın hekayəsidir. Gəncliyində o, karyerasına demək olar ki, son qoyan ağır xəstəliklə üzləşmişdi. Lakin onun xəstəliklə mübarizədə göstərdiyi mətanət və dözümlülüyü onun futbol meydançasında gələcək uğurları üçün əsas oldu. Bu məqalə sizə Tiaqonun çətinliklərə necə qalib gəldiyini və öz nəslinin ən böyük müdafiəçilərindən biri olmaq üçün idmana qayıtdığını izah edəcək.
Tiaqo Rio-de-Janeyroda anadan olub və burada kiçik yaşlarından futbola həvəs göstərib. Onun uşaqlığı, Braziliyadakı bir çox uşaq kimi, sevinc və qayğısız keçdi. Lakin 15 yaşında onun həyatı tamamilə dəyişdi. Həkimlər ona peşəkar oyunçu olmaq xəyallarını müvəqqəti olaraq unutduran bir diaqnoz qoydular. Bu, ciddi müalicə və uzun müddət sağalma tələb edən xəstəlik idi. Bu anda Tiaqo çətin seçim qarşısında qaldı: arzusu üçün mübarizəni davam etdirmək və ya geri çəkilmək. Həyatında onu dəstəkləyənlər çox idi, amma həlledici amil onun daxili nüvəsi idi. Başa düşürdü ki, təkcə özü üçün deyil, ona inananlar üçün də mübarizə aparmalıdır. Bu dövr onun üçün əsl güc sınağına çevrildi və o, bundan məğlubiyyətə uğramaq fikrində deyildi. Xəstəlik onun təkcə fiziki gücünü deyil, həm də özünə inamını əlindən alıb. Hər gün qorxu və şübhələrə qalib gəlməli idi. Mürəkkəb prosedurlar, həkimlərə daimi səfərlər və təkrar sağlamlıq qiymətləndirmələrinə ehtiyac onun yeni normasına çevrildi. Belə anlarda Tiaqo təsəlli tapmağı xırda şeylərdə – ailəsinin dəstəyində, futbol xatirələrində, meydançaya qayıtmaq xəyalında öyrənib. Halbuki ən çətini təkcə fiziki deyil, həm də ruhi cəhətdən idi. Gənc yaşda o, sevdiyi hər şeyin təhdid edildiyi bir vəziyyətdə tapdı. Amma onu daha güclü edən məhz bu sınaq oldu. O, formada qalmağın yeni yollarını axtarmağa başladı, mümkün qədər çox fiziki fəaliyyətlə məşğul oldu və sevdiyi idmanla bağlı qalmaq üçün oyun taktikalarını öyrənməyə davam etdi.
Tiaqo, nəhayət, məşq sahəsinə qayıda bildikdə, bu, təkcə fiziki bir qayıdış deyil, həm də mənəvi zəfər idi. O, sağalmağa aparan yolun uzun və çətin olacağını başa düşürdü, amma yenidən komandanın bir hissəsi olmaq və futbol oynamaq istəyi ona güc verdi. Hər gün öz üzərində işləyirdi, fiziki hazırlığını və qabiliyyətlərinə inamını bərpa edirdi. Çətinlik təkcə fiziki hazırlıqda deyil, həm də psixologiyada idi. Tiaqo məşqçilərinin və komanda yoldaşlarının etimadını yenidən qazanmalı olduğunu bilirdi. O, başqalarından daha çox çalışmaq əzmini və istəyini nümayiş etdirərək təlimlərdə fəal iştirak etməyə başladı. Bu da təsirsiz ötüşmədi və tezliklə ona gənclər komandasında yer təklif olundu. Belə ciddi sınaqdan sonra idmana qayıtmaq asan olmasa da, Tiaqo qərarlı idi. O, başa düşdü ki, indi onun nümunəsi ilə başqalarını ruhlandırmaq imkanı var. O, tez-tez öz hekayəsini gənc oyunçularla bölüşür, onlara göstərirdi ki, onlar mübarizə aparmağa hazırdırlarsa, çətinliklər uğura aparan daş ola bilər.
Zaman keçdikcə Tiaqo daha da yaxşılaşdı. Onun əzmkarlığı və zəhməti öz bəhrəsini verdi. O, nəinki meydana qayıtdı, həm də komandasının kapitanı oldu. Onun nailiyyətləri çoxları üçün ilham oldu – o sübut etdi ki, təslim olmasanız və özünüzə inansanız, hətta ən çətin sınaqların öhdəsindən gəlmək olar. Bu hekayə təkcə idman haqqında deyil, həm də insan iradəsi, çətinliklərin bizi necə gücləndirə biləcəyi haqqındadır. Tiaqo Silva çoxları üçün ümid simvoluna çevrilərək, hətta ən çətin sınaqlardan sonra da həyata qayıtmaq və böyük zirvələrə çatmaq olar. Onun səyahəti xatırladır ki, əsl güc təkcə fiziki qabiliyyətlərdə deyil, həm də içimizdə daşıdığımız ruhdadır.